موزه ها خارج از ایران

http://www.wga.hu/index1.html
http://www.khm.at/homeE107.htmlنگاهی به ساختمان موزه حیات و محیط زیست York County، کارولینای جنوبی

Project Review
Coexistence of Nature & Architecture – 4
The Museum of Life and the Environment, York County, South Carolina

سیستم های مختلف ساختمانی موزه همگی نمودی از موضوعات و زمینه های نظری و عملی پروژه هستند. سیستم گرمایش و سرمایش، سیستم کف تابشی خواهد بود که در آن از فشردگی خاک و خنکی آب برای تنظیم درجه حرارت ساختمان استفاده می شود. بدین ترتیب سیستم مکانیکی عملاً نشان خواهد داد که ساختمان چگونه با محیط اطراف ترکیب شده است. فتوولتاییک ها نیز نمایانگر استفاده از انرژی خورشیدی برای تأمین برق ساختمان هستند. آفتاب گیرهای بیرونی از موادی ساخته خواهند شد که در برابر تغییر درجه حرارت و زاویه تابش خورشید واکنش نشان می دهند. بنابراین در طراحی سیستم بازشوها، تمایل طبیعی مواد به انبساط و انقباض مورد توجه و استفاده قرار خواهد گرفت.

دیوارهای سازه ای اصلی که بصورت شعاعی از قوس موجود در پلان ساختمان منشعب می شوند، از بلوک های بتنی متداول، به ابعاد تقریبی 3 در 5 فوت، ساخته شده اند. دیوارهای ساخته شده از بلوک های توخالی اکسپوز که در تمام قسمت های ساختمان به چشم می خورند، با انتقال جریان هوا و ایفای نقش در فرایند تهویه، عملکرد کف های تابشی را بهبود خواهند بخشید. این دیوارها از داخل ساختمان به سمت شمال و درون محوطه امتداد می یابند و ضمن اینکه دیواره های باغچه را که ارتفاعشان در حد ارتفاع یک نیمکت است، تشکیل می دهند، این حس را نیز که موزه از دل تپه بیرون آمده است، تقویت می کنند.

دیوارهای ساخته شده از بلوک های توخالی که ظاهرشان شبیه دیوارهای سنگی است و انتهایشان، به تبعیت از پروفیل تپه، اندکی انحناء یافته است، از بین رفتن تدریجی بندهای ماهیگیری موجود در رودخانه پایین را که اکنون ویرانه هایی از آنها بر جای مانده است، به مردم یادآوری می کنند. قدمت بندهای ماهیگیری برجای مانده از مردمان ناشناخته عهد باستان، حدود 5000 سال تخمین زده می شود. از این رو میزان عمق و تأثیر حسی که به لحاظ زمانی و تاریخی از این ویرانه ها به بیننده منتقل می شود، غیر قابل سنجش است. Lance Hosey، یکی از معماران پروژه، در این باره می گوید: «این ویرانه¬ها به یک دوره مهم تاریخی اشاره می کنند. به اعتقاد ما، بندهای ماهیگیری یکی از برترین نمودهای تعامل میان انسان و طبیعت هستند و نمونه مشابه بسیار کاملی برای این پروژه محسوب می¬شوند. بر این اساس، فرم، مصالح و رابطه ساختمان با لندسکیپ، از این سازه¬های ساده الهام گرفته شده است.»

McDonough ساختمان جدید را به عنوان یک «موزه زنده» و «میراثی برای نسل¬های آینده» توصیف می کند. او بر این اعتقاد است که مزایا و جنبه های مثبت این ساختمان بیش از معایب و جنبه های منفی آن خواهد بود.

معرفی پروژه

همزیستی طبیعت و معماری ـ 3

نگاهی به ساختمان موزه حیات و محیط زیست York County، کارولینای جنوبی

Project Review
Coexistence of Nature & Architecture – 3
The Museum of Life and the Environment, York County, South Carolina

بر اساس گزارش منتشرشده در The Herald (روزنامه محلی York County)، William McDonough، معمار ارشد WM+P، در جلسه معارفه این شرکت با نمایندگان، مهندسان و معماران موزه، گفته است: «در این پروژه، شما در حالی که تصور می کنید بر روی یک چمنزار قدم می زنید، ناگهان متوجه می¬شوید که این چمنزار یک ساختمان است.»

ساختمان موزه در نزدیکی درختان اصلی سایت که قرار است از آنها محافظت شود، به موازات قوس تپه گسترش یافته است. جهت قرارگیری ساختمان این امکان را فراهم می¬آورد که نور طبیعی فراوانی از سمت جنوب (رو به رودخانه) وارد موزه شود و بام نیز بصورت پله پله و در چندین سطح طراحی شده است تا قسمت مرکزی ساختمان با نورگیری از میان سقف ها، از نور ملایم بهره مند شود.

داخل موزه بر اساس سلسله مراتبی از درجات مختلف نور و فضا، به لایه ها و بخش های مختلف تقسیم شده است. گالری های شمالی که اشیاء حساس به نور در آنها نگهداری خواهند شد، تماماً در دل تپه فرو رفته اند و کاملاً محصور و فاقد نور هستند. گالری میانی که نور از میان سقف ها وارد آن می شود، فضایی شبیه راهروی میانی کلیساست و دارای دو تراز ارتفاعی مختلف می باشد. دسترسی به تأسیسات نمایشگاهی این گالری از طریق راهروهای باریک و نیز مسیرهای پیرامون گالری خواهد بود. گالری های جنوبی سرشار از نور و جریان هوا هستند و مانعی در برابر چشم انداز و دسترسی آنها به باغ های بیرون موزه وجود ندارد. در این گالری ها، نمایشگاه های مفهومی وجود خواهد داشت که در آنها موضوعات انتزاعی به تصویر کشیده خواهند شد، برای مثال «اتاق خاک» ممکن است از چیز بخصوصی تشکیل نیافته باشد و فقط شامل یک کف خاکی و یا یک تک درخت باشد و یا «غرفه آب» ممکن است یک استخر در داخل ساختمان باشد. این گالری¬های موضوعی داخلی به باغ های بیرونی متصل خواهند شد و در نتیجه نمایشگاه به درون محوطه اطراف ساختمان امتداد خواهد یافت.

در محوطه اطراف ساختمان موزه باغ های حیات وحش، استخرهای درمان بیولوژیکی و محل هایی برای نمایش ماهی پیش بینی شده است که به عنوان ابزارهای آموزشی مورد استفاده قرار خواهند گرفت. در روی جزیره، یک «غرفه باد» وجود دارد که از لوله¬های چوبی ساخته شده است. بادهای ملایمی که بر روی رودخانه می وزند، در این غرفه جذب و به صداهای موزون تبدیل خواهند شد. این غرفه برج مانند، به لحاظ بصری و شنوایی، نقطه اوج تجربه بازدید از موزه خواهد بود.

معرفی پروژه

همزیستی طبیعت و معماری ـ 2

نگاهی به ساختمان موزه حیات و محیط زیست York County، کارولینای جنوبی

Project Review
Coexistence of Nature & Architecture – 2
The Museum of Life and the Environment, York County, South Carolina

سایت این موزه (یک قطعه زمین بکر 400 جریبی) که در فاصله 30 دقیقه ای از جنوب Charlotte، کارولینای شمالی قرار دارد، فرصت بی نظیری را برای ایجاد ارتباط مجدد میان جامعه محلی و رودخانه که عامل اصلی سکونت در این ناحیه محسوب می¬شود، فراهم می کند. چشم انداز موجود سایت، فضاها و دیدهای جالب توجهی بویژه در ناحیه اطراف جویبار میان جزیره و ساحل شمالی، یعنی جایی که موزه واقع است، ارائه می دهد. جویبار و جزیره دارای پوشش گیاهی متراکم، واحه ای خنک، آرام و حفاظت شده ایجاد می کنند و توسعه و تکمیل معماری و منظر در آینده، گیرایی این فضا را از طریق مجموعه ای متوالی از فضاهای داخلی و خارجی که گذرگاهی به شکل گردنبند درست کرده اند، افزایش خواهد داد.

توالی فضاهای موجود در سراسر سایت ـ از جاده ورودی، سطوح تخت اختصاص یافته به پارکینگ، حیاط ورودی، خود ساختمان، نمایشگاه های داخلی و باغ های واقع در پایین سایت، تا آن سوی جزیره ـ نوعی حس اکتشاف تدریجی فضا، در بازدیدکننده ایجاد خواهد کرد. تخته های بالاآمده از سطح آب نیز، به پل هایی تبدیل می شوند که امکان عبور بازدیدکنندگان از جزیره را فراهم می کنند.

ساختمان موزه و باغ های اصلی آن درست در بالای جلگه ای که حاصل سیلاب های 100 ساله است، واقع هستند. ساحل فرسایش یافته، یعنی محل وقوع سیلاب ها، ممکن است در عمل بخشی از نمایشگاه های بیرونی واقع در هوای آزاد باشد. عموماً در طول یک روز مشخص، ارتفاع سطح آب، بسته به میزان آزادسازی آب از سد Lake Wylie به شمال، حول وحوش 3- 5 فوت تغییر می کند.

ورودی موزه که در نقطه اوج شیب تپه مانند ساحل رودخانه در نظر گرفته شده است، چشم اندازی تماشایی از جویبار، جزیره و رودخانه به بازدیدکننده ارائه می دهد. ساختمان موزه کاملاً هماهنگ با توپوگرافی موجود طراحی شده است که این ویژگی استثنایی در نقطه اوج تپه کاملاً مشخص و قابل مشاهده خواهد بود. شیوه طراحی این ساختمان بگونه ای است که قسمت اعظم آن بر روی شیب خوابیده و در نتیجه پایین تر از نقطه دید بازدیدکنندگان قرار گرفته است.

بام های سبز پوشیده از چمن، منظر ساختمان را با چمنزار مجاور ترکیب می کنند و این امکان را بوجود می آورند که گل های آفتابگردان بومی در معرض خطر انقراض، بر روی بام رشد کنند. از مزایای دیگر بام پوشیده از چمن می توان به حفاظت ساختمان در برابر حرارت هوا، تنوع منظر به دلیل تغییر آن در فصول مختلف، فراهم آوردن زیستگاه برای گونه های گیاهی خاص، و تولید اکسیژن و دفع کربن اشاره نمود. در کل می توان گفت بام سبز در شکل گیری یک محیط انسانی و معماری ای که بطور اساسی با زمین و بوم خویش درآمیخته باشد، نقش مهمی ایفا می کند.

معرفی پروژه

همزیستی طبیعت و معماری ـ 1

نگاهی به ساختمان موزه حیات و محیط زیست York County، کارولینای جنوبی

Project Review
Coexistence of Nature & Architecture – 1
The Museum of Life and the Environment, York County, South Carolina

«معماری سبز» (Green Architecture) یا «معماری پایدار» (Architecture Sustainable) یکی از گرایش ها و رویکردهای نوین معماری است که در سال های اخیر مورد توجه عده زیادی از طراحان و معماران معاصر جهان قرار گرفته است. این معماری که برخاسته از مفاهیم توسعه پایدار می¬باشد، در پی سازگاری و هماهنگی با محیط زیست، یکی از نیازهای اساسی بشر در جهان صنعتی کنونی، است. پروژه ای که در ادامه معرفی می شود، به لحاظ مورد توجه قرار دادن این رویکرد نوین در گونه ساختمانی خاصی که تا به حال در حوزه معماری پایدار کمتر به آن پرداخته شده است، در نوع خود یکی از پروژه های جالب توجه و منحصربفرد محسوب می¬شود. طراحان این پروژه سعی داشته اند با رعایت اصول معماری پایدار در طراحی موزه ای برای طبیعت، مفهوم جدیدی بنام «موزه سبز» (Green Museum) یا «موزه پایدار» (Sustainable Museum) را بسط و توسعه دهند و به نظر می رسد تا حد نسبتاً زیادی در این کار موفق بوده اند، چرا که این پروژه به بهترین نحو با محیط و طبیعت اطراف هماهنگ و عجین شده و به واقع می¬توان گفت ماحصل تلاش قابل ستایش طراحان آن، موزه¬ای برای طبیعت، در دل طبیعت و همراه با طبیعت بوده است.

مطابق آنچه تا به حال در طراحی موزه ها و فضاهای نمایشگاهی از این دست، متداول بوده، برخورداری از هوای تازه و نور طبیعی فراوان، به لحاظ ماهیت، با اهداف این فضاها که داخل یک جعبه سیاه طراحی می شدند و بازدیدکننده در آنها کاملاً در موضوع و جسم نمایش داده شده غوطه ور می گشت، در تناقض است. بر این اساس، آیا طراحی و ساخت یک موزه سبز یا یک موزه پایدار که مهم ترین ویژگی آن بایستی بهره گیری از عناصر طبیعی همچون نور و هوا باشد، عملی و امکان پذیر است؟ William McDonough + Partners (WM+P) در طراحی «موزه حیات و محیط زیست» که اولین پروژه موزه این شرکت محسوب می شود، این چالش جدید را مورد توجه قرار داده است. این موزه که در ساحل رودخانه Catawba در York County، کارولینای جنوبی واقع است، به کاوش در روابط میان فرهنگ و طبیعت و نیز انسان و مکان، از طریق متمرکز کردن توجه خود بر میراث طبیعی نواحی کوهپایه ای کارولینا و سایر محیط های جالب توجه در اقصی نقاط جهان، خواهد پرداخت.

طرح این موزه حاصل همکاری تنگاتنگ میان WM+P ، Ralph Appelbaum Associates و معماران منظر Nelson-Byrd است، بطوری که معماری موزه و سیستم¬های مختلف ساختمانی آن از قبیل تأسیسات مکانیکی و الکتریکی، در پیوستگی با منظر و نمایشگاه ها، به عنوان یک کلیت واحد در خدمت موضوعات و اصول موزه خواهند بود و فرایندهای طبیعی موجود در یک معماری زنده را به نمایش خواهند گذاشت. این پروژه 120000 فوت مربعی که شامل 40000 فوت مربع فضای نمایشگاهی خواهد بود، طبق برنامه پیش بینی شده در سال 2005 افتتاح خواهد شد

موزه هنــر سامسونگ، سئول- کره جنوبی
دو حجم سفالین اصلی ماریو بوتا در موزه هنرهای سنتی جدید سئول قابل تشخیص می­باشد. در طول دوره­ای که موزه هنرهای باستانی در حال ساخت بود، قسمت بزرگتری از مرکز فرهنگی و ساختمان­های آن توسط معمار مشهور بین المللی به نام جان نوول طراحی شد. بعدها موزه هنرهای معاصر نیز توسط وی طراحی گردید و بخش دیگر کار هم توسط رم کولهاوس با عنوان نمایشگاه موقت حقوق خلق شد و به راستی عرصه را برای یک رقابت پر مفهوم برای گروه مشهوراین معمار سویسی آماده نمود.

سایت پروژه، زمینی اختصاصی در یک فضای شهری آشفته و بی­نظم در سئول می­باشد؛ همراه با نمایش دو عنصر متضاد و خالص یک مکعب و یک مخروط واژگون. این دو حجم به عنوان عناصر پیوند ­دهنده با بقیه بناها در ارتباط می­باشند. مکعب توسط یک سری احجام پیرامونی همراه با ردیفی از صفوف مردم و پرچم­هایی که تداعی کننده خاطره­ای از پرچم­هایی است که در دوران باستان توسط نگهبانان مرزی از قسمت فوقانی برج­ها آویخته می­شدند، دارای هویت و شخصیت گشته و توالی احجام باعث شده که ساختمان­ها به طور کلی روشن­تر به نظر بیایند و نتیجه آن قراردادن حجم کلی موزه در پس زمینه­ای از تپه­ها است.

مخروط واژگون، مانند گوهری در تنه اصلی موزه قرار گرفته و به حالت یک نقطه اتکاء معکوس حقیقی در نقش یک عنصر در مرکز یک مجموعه بدون عیب به نمایش درآمده است. برای رویه نمای بناها، بوتا به مصالح بناهای سنتی متوسل شده است، به عنوان مثال سفال. اما او این مصالح را در طرح منحصر به فرد خود به حالت امروزی درآورده و در بناهای خود از روش ساختمان سازی بدون چسب و یا بتن جدید استفاده کرده است. به عنوان مثال باد خور کردن نمای سردر که در آن عناصر یک در میان و متوالی صافی به بلندی 50 سانتی­متر همراه با باریکه­های نوک تیز حجم مکعب را پوشش می­دهند و یک بافته متغییر را خلق می­کنند که بنا را به حالت یک جادوی واقعی نمایان می­کند. همچنین عناصر نوک تیز به بلندی 50 سانتی­متر و ضخامت 15 سانتی­متر دور تا دور مخروط واژگون رو در روی هم جا گیری شده­اند.

اما در مورد ذرات ریزی که روی سطوح به صورت سیستم مدولار نمایان است باید گفت ترکیبی است از عناصر مجرد ذوزنقه ای شکل که با سطوح منحنی کامل بنای نمایشگاه پوشش داده شده است. تصمیم مبنی بر پوشاندن هر دو سطح خارجی بلوک­ها با مصالح یکسان، به تاکید فرم آن­ها و ارتباط صمیمی بین دو بدنه کمک می نماید.

موزه با یک تصویر سحرآمیز و غیرقابل نفوذ، مانند استحکامات نظامی سنتی کشور کره، ظاهر شده است بطوریکه در قسمتی که به صورت فضای نمایشگاهی است به طور کامل خویشتن­ گرا است و قابل تفکر و تأمل است؛ این فضا توسط یک سری از فضاهای مستقل تعریف شده­است و فرم را از هر نوع ارتباط مستقیم خارجی حفظ می­کند.

در یک دوره زمانی فضای نمایشگاهی موزه گوگنهایم اثر فرانک لوید رایت تنها محیطی تصور می­شد که به دور یک مرکز تهی به صورت یک مسیر حلزونی ممتد گسترده شده است. ورودی موزه در سئول، توسط پله­های ریزی که دسترسی به اتاق­های مستقل نمایشگاه را تأمین می­کند و در چهار طبقه به صورت تاج مدوری سازمان یافته ، دارای هویت و شخصیت شده­است. پله­ها از بالا توسط نور آسمان روشن می­شوند، در این میان از طریق برش آن که به طرف پایین باریک­تر می­شود، عمق فضا ادراک می­گردد و بازدیدکننده را در طبقه زیرین برجسته می­کند و از طریق آن با موزه هنرهای معاصر اثر جان نوول و فضای نمایشگاهی موقت اثر رم­ کولهاوس که این پروژه فرهنگی را به نحوه شایسته­ای تکمیل کرده، رابطه مناسبی برقرار می نماید. این فضاها بنا به درخواست بنیاد فرهنگی سامسونگ بنا شده اند


موزه هنری میلواکی
برگرفته از سایتmemaran.ir

از سلسله مقالات معرفی شاهکارهای معماری جهان

مهندس محمد رضا دهقانی
نوآوری معمارانه موزه هنر ميلواکی در ابتدای قرن بيست و يکم با نوآوری قصر بلورين اثر جوزف پاکستن در قرن نوزدهم قابل مقايسه است. اين بنا نيز همچون تنديسی زيبا و هنرمندانه در محيط اطراف خود می درخشد.

مشخصات ساختمان MAM
معمار : سانتياگو کالاتراوا
مکان : ميلواکی ، ويسکانسن ، ايالات متحده
تاريخ ساخت : سال 1994 تا 2001 ميلادی
مساحت کل ساختمان : 13هزار متر مربع
طول بنا : 149 متر
بيشترين عرض بنا : 43 متر
حداکثر ارتفاع بنا : 3/11 متر
هزينه اجرای پروژه : بيش از 100 ميليون دلار
دون شک ، موزه هنر ميلواکی از برجسته ترين آثار معماری سانتياگو کالاتراوا محسوب می شود که ترکيبی متنوع و پيچيده از معماری و سازه است. در اين بنا هم سقفهای مواج و متحرک موجود است ، هم پلی معلق و زيبا و هم نورپردازيهای خلاقانه. در مجموع ، اين شاهکار در زمره برترين آثار معماری جهان قرار می گيرد ، هرچند اين عنوان را نيز در سال 2001 از ديدگاه مجله TIME کسب نمود و همچنين در همان سال در نظرخواهی عمومی وب سايت جايزه معماری پرايتزکر ، بيشترين آرا را به خود اختصاص داد ، اما در پايان ، گلن مورکات استراليايي در پايان جايزه مذکور را از آن خود نمود.

هنگامی که ساخت ضميمه موزه هنر ميلواکی (MAM) به پايان رسيد ، در مراسم افتتاحيه آن که در 14 اکتبر سال 2001 انجام پذيرفت ، سی و دو هزار نفر به بازديد آن شتافتند ، به گونه ای که تمامی محوطه به اشغال جمعيت مشتاق درآمده بود. تا پايان سال 2001 (يعنی مدت زمانی کمتر از هشت ماه) ، 375 هزار نفر از موزه بازديد کردند. اين آمار در سال 2003 به حدود 434 هزار نفر رسيد ، درصورتيکه در سال 2000 ميلادی ، تنها 165 هزار نفر از آن ديدن کرده بودند. پس از گشايش ضميمه موزه ، روزانه افزون بر 5000 نفر از آن بازديد می کنند درحاليکه پيش از اين ، به طور متوسط هزار نفر از موزه ديدن می کردند.

طرح کالاتراوا ، نمايانگر قدرت معماری است ، به گونه ای که اين بنا امروزه تبديل به نماد شاخص شهر ميلواکی شده . به زودی ، جهانيان اين شهر را به لحاظ دارا بودن چنين اثر زيبا ، خلاقانه و اثر گذار تحسين می کنند و همواره آن را به ياد دارند.

رابرت گرين استريت ، رئيس دانشکده معماری و برنامه ريزی شهری دانشگاه ويسکانسن ، استاد کميسيون برنامه ريزی شهری و يکی از اعضای کميته بيست و يک نفری معماران برگزيده انتخاب کننده طراح ضميمه موزه در سال 1994 ، ضمن برگزيدن کالاتراوا از ميان معماران مطرح جهان همچون «آراتا ايسوزاکی» و «فوميهيکو ماکی» اظهار داشت: من کاملاً مطمئنم که شهروندان از خلق اين اثر فوق العاده ، هيجان زده شده اند و اين مهر تأييدی بر گزينش صحيح ما در انتخاب معمار بزرگ ، سانتياگو کالاتراوا است.

لازم به ذکر است که ضميمه موزه هنر ميلواکی که نخستين اثر معماری کالاتراوا در ايالات متحده است به ساختمانی که پيش از اين توسط «ارو سارينن» ، معمار خلاق فنلاندی – آمريکايي ، در سال 1957 تکميل شده بود ، الحاق گشت

● موزه شعر و نقاشي Tomihiro Hoshino، ژاپن، روستاي آزوما
طراح: ماكوتو یوكومی‌زو
هوشنیو تومی هیرو، شاعر و نقاش ژاپنی در سال 1970 در یك سانحه ورزشی از گردن به پائین فلج شد و پس از آن چند سالی را در بیمارستان سپری كرد؛ جایی كه او یاد گرفت چگونه با قلمی كه با دهانش نگاه می‌داشت نقاشی كند یا بنویسد. اگر چه در ابتدا قلمش بسیار می‌لرزید، اما امروزه اشعار و نقاشی‌های ظریف و زیبای آبرنگ تومی هیرو بیش از میلیونها مخاطب و طرفدار در ژاپن و سرتاسر دنیا دارد…!
زادگاه او روستای ناشناخته آزوما (Azuma)، یك روستای كوچك با جمعیتی در حدود 4000 نفر بود. فضای شاعرانه‌ای كه با جامه سبز رنگی از كوهستانهای پوشیده از درخت، آسمان آبی، گلهای وحشی چهار فصل و بوته‌های گل سرخ رنگ در برگرفته شده بود.

هنگامی كه موزه تومی هیرو در بهار 1991 برای باز زنده سازی روستا افتتاح شد، در قلب این چشم انداز زیبا و شاعرانه قرار داشت. به محض اینكه پا در موزه می‌گذاشتید گنجینه آثار او به آرامی به شما خوشامد می‌گفت، آثاری بی‌تكلف و فروتنانه که از شادی و مسرت و شهامت زندگی در قلب طبیعت بكر سخن می‌گویند. در طول ده سال نخست افتتاح این موزه بالغ بر 7/3 میلیون بازدید كننده از آن دیدن كردند كه این امر در واقع موزه را در مقیاسی بین المللی مطرح می‌كرد. برای افزایش امكانات و اینكه موزه از عهده‌ی پاسخگویی به این نیاز بر آید، توسعه موزه در سال 1996 آغاز شد، اما همچنان مشكل اساسی ازدحام و تراكم بازدیدكنندگان در جای خود باقی بود.
تراكم بازدیدكنندگان، رطوبت و دمای هوای فضای داخلی موزه را بالا می‌برد و محیط ناخوشایندی ایجاد می‌كرد كه تأثیر نامطلوبی نیز بر آثار نمایشگاهها ‌می‌گذاشت. در نتیجه بازسازی یك ضرورت فوری بود. از آن رو پروژه تحت عنوان یك مسابقه بین‌المللی و با سرمایه‌گذاری مناسبی مطرح شد.
«این موزه می‌بایست با ما از بزرگی و زیبایی زندگی همچون اشعار و نقاشیهای تومی هیرو صحبت كند؛ جایی برای خلق دنیایی كه تومی هیرو دائماً به دنبال آن بوده‌است: زیبایی و لطافت زندگی و دوست داشتن و رساندن این پیام نه فقط به ژاپنی‌ها كه به مردم همه دنیا: خواسته اصلی بشر در جهان سرشار از اطلاعات و تكنولوژی و ماده‌گرایی عصر جدید» ایده اصلی برگزار كنندگان اینگونه مطرح شد.
نهایتاً نتیجه قضاوت مابین بیش از 1200 طرح پیشنهادی از 53 كشور دنیا اعلام شد و تویوایتو، معمار مشهور ژاپنی و سرپرست گروه قضاوت طرح پیشنهادی ماكوتو یوكومیزو از ژاپن را به عنوان طرح برگزیده اعلام كرد.
یوكومیزو از آغاز تصویر مشخصی در ذهن داشت؛ ایده از حباب صابون. غشاء بسیار نازك اما در عین حال نرم چسبنده حبابهای صابون برای او جالب بود. او همچنین جایی خوانده بود كه دانشمندان و محققان در حال تولید حبابهایی هستند كه هرگز نمی‌تركند، چرا كه پوسته خارجی آنها دائماً درحال بازسازی و ترمیم خود است. در واقع این روند را می‌توان به دستورالعملهایی تعبیر كرد كه موجب پاسخگویی یك نظام (سیستم) مثلاً یك حباب صابون به تغییرات و شرایط در طول زمان می‌شوند. پلان معماری صرفاً شامل دایره‌هایی بود بر اساس كاركردها و سطوح مورد نیاز. یوكومیزو به این حقیقت اعتراف كرد كه هیچ راه حل منحصر به فرد و یگانه‌ای برای شكل‌گیری فضاها وجود ندارد و طرح ارائه شده در واقع یكی از راه حلهای بیشمارِ ممكن است.
اما تلاش اصل در طرح یوكومیزو معطوف به این امر بود كه كاربرد فضاها نباید فقط محدود به یك موزه هنری باشد، بلكه فضا می‌بایست بتواند در مقیاسها و كاربردهای متفاوتی ظاهر شود.
فضاهای داخلی مجموعه‌ای از تالارهای دایره‌ای شكل به هم پیوسته است. فضاهای نمایش آثار، بدون پنجره برای محافظت بهتر از آثار هنری و با رنگهای نرم و زمینی آراسته شدند. ایده فضاهای داخلی بازتابی از داستان زندگی تومی‌هیرو بود.
تالار اول كه به آثار دوران آغاز فعالیت هنری او در بیمارستان اختصاص داشت، تاریك و كم نور و شامل دیوارهایی خاكستری رنگ بود. تالار دوم احساس مثبت بیشتری القاء می‌كرد؛ نورپردازی قوی‌تر و دیوارهایی به رنگ سبز روشن و نهایتاً تالار سوم بزرگترین تالار و به رنگ صورتی گرم بود.
یوكومیزو بر این باور بود كه این موزه صرفاً یك گالری هنری نیست؛ مجموعه‌ای از نقاشی‌ها و اشعار و خاطره‌هاست و اتاقهای خالی از رنگ و یا رنگ‌های بی روح پاسخگو نخواهند كرد.
خود شاعر (تومی هیرو) كه در آغاز از طراحی خارج از عرف آرشتیكت مبهوت و نگران بود، با شكل‌گیری بنا، تردید او به رضایت بدل شد و با تكمیل موزه آنرا فضایی خیال انگیز و لذت بخش توصیف كرد.

موزه نیشــر، دالاس- ایالات متحده
رنزو پیــانو

هنگامی که ساخت یک موزه رو باز از موسس تگزاس،Raymond Nasher خواسته شد، معماران او و مشاورانشان کاری منحصر به فرد تحویل دادند. Nasher Sculpture Center ، که در سال 2003 در مرکز شهر دالاس تاسیس شد، ترکیبی است زیبا بین طبیعت و ساختمان: یک باغ مجسمه سازی و یک ساختمان با سقفی باز رو به آسمان.

به دلیل اینکه موزه جدید منحصرا برای نمایش مجسمه در نظر گرفته شده همین امر محدودیت هایی را در نحوه نور پردازی به همراه داشته است. همچنان که در مورد تابلوهای نقاشی حساس در برابر نور نیز چنین است.

رنزو پیانو، برنده جایزه پریتزکر، یک سری غرفه های موازی، با دیوارهای سنگی طراحی کرد، مهندسان Arup ، سقف آلومینیومی وسیعی را بدون هیچ بخش متحرک طراحی کردند – دارای هندسه ای خاص – که بر فضاهای داخلی سایه می افکند و معمار لند اسکیپ ، Peter Walker ، باغ مجسمهای را طراحی نموده است که با وسعتی معادل دو اکر ( 0.8 هکتار ) به عنوان مرغزاری در میان آسمان خراشها خود نمایی می کند.موزه 5000 متر مربعی، دارای دو تراز است. طبقه همکف شامل سه گالری، دفاتر، یک اتاق جلسه و یک کارگاه می باشد و طبقه پایین تر، شامل یک گالری برای کارهای حساس در برابر نور و یک تالار کنفرانس است.تراسهای باغ در قسمت پایین تالار کنفرانس ، یک تاتر رو باز خلق می کنند .

هندسه سایه بان
Alistair Guthrie، مسئول Arup می گوید: طراحی سقف برای Nasher Gallery رقابتی برای تمام تیم بود.
" پروژه، سالها در حال طراحی بوده است و این سایه بان از نظر فرم و قرارگیری در سایت بی نظیر است. "
طرح سایه بان در کامپیوتر برنامه ریزی شده بود و شامل یک چهار گوش عمودی با گوشه هایی رو به چهار جهت اصلی است.مهندسان فرمی ابتدایی را واقع در یک منحنی سینوسی بنا نهادند. این فرم به گونه ای است که تمام نور تابیده شده از جنوب شرقی و غربی محور را مسدود می کند و نتیجتا در تابستان، نور تابیده شده در روز و ازسمت شمال نمی تواند توسط این سایه بان منفرد به طور کامل مسدود شود .

مهندسان Arup فرم همان سایه بانی را که در جنوب بکار می رفت، به همان صورت در قسمت شمال نیز مورد استفاده قرار دادند .دلیل بکار گیری این هندسه، المانی صدف مانند در سقف است که بیش از یک میلیون دفعه تکرار شده بود. سقف مستقیما در قالبی آلیمینیومی از طریق داده های اصلی کامپیوتر طراحی شد ( " طرحی اولیه " ، مطابق نظرات Guthrie).در قسمت زیرین صدف ها، برای رسیدن به حد اکثر شفافیت، پوسته ای نازک از پانلهای شیشه ای منحنی شکل با ترکیبی آهنی وجود دارد. تاثیر سازه این سقف بدین صورت می باشد که اجازه نفوذ تابش مستقیم خورشید را به داخل ساختمان نمی دهد، بخصوص برای تامین سایه مناسب در فضای داخلی گالریها در زمان تابش نور شدید شمال.

مجموعه Raymond و Patsy Nasher شامل بیش از 300 مجسمه است، از جمله کارهای Calder، de kooning، Giacometti، Picaso و Rodin به همراه آثاری از هنرمندان معاصر مانند James Turrell ، Tony Cragg و Magdalena Abakanowicz در این موزه به نمایش گذاشته شده است .

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

(Mercedes Benz Museum, Stuttgart- Germany UN Studio)
http://www.archnoise.com/Projects%20Portfolio/No3/Benz%20Museum.htm

(شكل‌گيرى موزه‌هاى پستى و تلگرافى)
http://www.post-telecommuseum.ir/Static/Introduction/BuildingHistory.asp

(موزه نیشــر، دالاس- ایالات متحده رنزو پیــانو)
http://www.archnoise.com/Projects%20Portfolio/No3/Nasher%20Museum.htm

(موزه پورشه به روايت تصوير)
http://architecturenews.mihanblog.com/Post-100.aspx

(benyamin ebrahimi) ویراستار:رحمان علیزاده

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

GRAM اولین موزه ای در جهان است که مورد تایید لیید LEED_ قرارگرفته است .

« ساختمان Grand Rapids Art Museum _ موزه هنر گراند رپید تلاش کرده است تا چیزهای مختلفی را در خود جمع کند . با اینکه ساختمان یک طرح و المان شهری است اما فضای مطلوبی را به وجود آورده است . این ساختمان دوست زمین است و بر روی هنر متمرکز شده است . مردم را در محیطی مطلوب است ، که مردم در آن می بینند و فکر می کنند . »
موزه جدید هنر گراند در قلب گراند رپیدز قرار گرفته است ، شهرکی که به عنوان یک عمل موثر بر تجارت است ، و به صورتی مدرن طراحی شده است .
طراحی ساختمان موزه علاوه بر سمبلیک بودنش به عنوان یک موزه ، ماهیتی انسانی دارد و فضایی مطلوب را برای کسانی که به هنر علاقه دارند ، به وجود آورده است .
سایه بان های بزرگ موزه حوزه مشترک فعالیت های شهری و موزه ؛ و همچنین مکانی برای تجمع است

لابی و رستوران و کلاس های آموزشی و کلاه فرنگی مجموعه مردم را از زندگی پر تنش شهری جدا و آرامش خاطری را برایشان فراهم می کند .
در ورودی موزه وجود یک حیاط و نور طبیعی و درختان آرامش خاطری ر ا به بازدید کنندگان می دهد تا آماده شوند که با دلی آسوده آثاری هنری را نگاه کنند. شیشه ها و لوله هایی که آن ها را مشبک کرده اند فضایی دلنشین را در داخل ساختمان موزه پدید می آورند
بخش زیبای موزه در طبقه ای است که نورگیری سقفی دارد و با تغییر ساعات روز نور فضا هم تغییر می کند و گذر زمان در آن محسوس می شود .
این موزه به خاطر استفاده مناسب از نور طبیعی در فضاهای مختلف و ارتباط با زندگی شهری پیرامون خود ، و با هدف کسب افتخار اولین موزه آمریکایی مورد تایید لیید ، محتاطانه و زیرکانه طراحی شده است .

آنچه که در طراحی مورد توجه بوده است ، متعادل کردن نور در داخل ساختمان و ایجاد آرامش در آن و ارتباط با بیرون است
برای دیدن عکسها http://masoudheidary.blogfa.comاینجا کلیک کنید.


موزه گوگنهایم
guggen heim

موزه گوگنهایم شهر پابلو بیلبائو در اسپانیا به صورتی وسیع و گسترده مورد تحسین منتقدان معماری قرار گرفته و به عنوان سازه‌ای منحصر بفرد که اوج خلاقیت معماری در آن به کار رفته، شناخته شده است. این موزه با ظرافت خاص و به یاری خلاقیت بکار رفته در آن،علاوه بر اینکه با دنیای اطرافش مرتبط است وحدانیت خود را نیز به مدد فرم خاص خود حفظ کرده است.

این موزه مثالی برای استراتژی اقتصادی امروزی است که شهرهای صنعتی قدیمی مثل «بیل بائو» برای همگن ساختن خود با قوانین جدید فرهنگی، چرخش عطوفت از خود نشان می دهند و با محیط اطراف خود سازگار می شوند و رویکردی جدید به فضای اطراف خواهند نمود. این بنا نمونهای از تفکر غربی است که تلاش می‌کند در دنیای امروز غرب که سنت‌ها و قوانین ملی در آن به سرعت ناپدید می‌شوند شکلی جدید به خود بگیرند.

معماران هم عصر ما، مثل آرشیتکت‌های زمان گذشته برای مفهوم و نماد معماری بیش از خود حرفه معماری اهمیت قائل می‌شوند. این مفاهیم بر ساختار محتوایی ساختمان‌ها و نحوه اداره و رهبری پروژه تأثیر گذاشته و نشانه‌های فرهنگ ساختمان‌های امروزی ما را تشکیل می‌دهند.

به طور کلی در معماری پیدایش کیهانی، گسترش و پیدایش به صورت مستمر و در یک مسیر خطی صورت نمی گیرد، (نظریه معماری فولدینگ) بلکه به صورت غیر خطی و پرش انجام می شود. بدین معنی که گسترش در هر مرحله، نهایتاً به نقطه بحران و آشفتگی و متلاشی شدن نظم آن ختم می شود. در این نقطه یک پرش ایجاد می شود و شرایط و نظم مرحلۀ جدید متفاوت از مرحله قبل است. در هر مرحله، پیش بینی دقیق مرحلۀ بعدی امکان ندارد، زیرا موارد بسیار جزئی می توانند، تغییرات مهمی در مرحله بعدی ایجاد کنند.

معماری قرن بیستم این را بحث را مطرح می کند که معماری باید معلول باشد، معلول دیدگاه انسان از خود و از جهان پیرامون خود، معماری امروز باید معلول شرایط امروز باشد، معلول علم، تکنولوژی، و فلسفه کنونی.


موزه سن ماتئودر پيزاitalic text
اين موزه در ساختمان يك دير قديمي زنان تارك دنيا قرار دارد اين دير افزون بر بخشهاي اصلي شامل يك راهرو سر پوشيده ،يك حياط خلوت وباغ مي باشد .امارت مرمت گرديده وساختمانهاي اصلي براي استقرار مجموعه هاي موزه به يكديگر متصل شده اند.
روشي كه براي استفاده ازنور طبيعي بكار رفته بسيار جالب توجه است ومي تواند درديگر سالنهاي نما يشگاهي در ساختمانهاي قديمي به كار گرفته شود .
اين سيستم شامل يك سري از پانل هاي شيشه اي است كه بشكل يك باند نور شكن در سقف بكار رفته اند . پهناي اين پانل ها حدود 60 سانتي متر مي باشد كه به فاصله تقريبا 70 سانتي متر ي از ديوار قرار گرفته اند . پانل ها از شيشه مات هستند و در بالاي آنها درپشت بام يك باند بيروني از پانلهاي شيشه اي قرار داده شده است.
اين نوع نور پردازي طبيعي امتيازات فراواني را در بردارد ، به ويژه با توجه به شدت و انتشار نور كه از نظر كيفيت تغيير ناپذير باقي مي ماند و مي تواند به آساني به وسيله دريچه هايي نظير آنهايي كه در فضاي بين دو صفحه شيشه قرار داده مي شوند تنظيم گردد.
همچنين اين فضا مي تواند براي نور پردازي مصنوعي و سيستم تهويه بكار رود.
1- پانل شيشه اي بيروني 2- پانل شيشه اي دروني 3- سقف 4- تهويه.
در مقام مقايسه با اين امتيازات ، زيانها بسيار نا چيز مي نمايد و مي توان آنها را با اقدامات فني و ساختماني مناسب كاهش داد يا برآنها فائق آمد . اين زيانها به شرح زير مي باشند:
1- زيادي تابش نور، يا زيادي انتشار آن با اشعه هاي نا منظم پراكنده مي شوند.
2- مضرات نا گسستني از هر سيستم پنجره هاي سقفي كه عبارتند از:افزايش وزن بام يا سقف ، پوشيده شدن پنجره ها از گرد وغبار ، خطر شكستن شيشه ها ، خطر نفوذ آب باران ، انقباض در اثر رطوبت ، تابيدن و انتشار گرما وغيره .
3- يكنواختي نور ومشكل ترس از فضاي نيمه تاريك كه بهنگام عبور پي در پي از اتاقهايي كه از بالا روشن شده اند بر بازديدكننده مستولي مي شود .
4- پيچيدگي بزرگتر مسايل معماري وفني – چنانچه بهنگام ساختن پشت بامي براساس اين سيستم نور پردازي جنبه هاي مختلف آن بطور موثر رعايت گردد . ( مسايل مربوط به چگونگي تاثير ناپذيري در برابر هوا ،گرما و مسايل نگهداري ، نظافت ، امنيت و غيره )رفع خواهد شد .

موزه هنری کیمبل

از زیباترین ساختمانها در جهان است که در زمره کلاسیکهای تمام دوران است معمار آن لوئیس کان است که به دلیل حساسیتش نسبت به نور در طراحی به شاعر نورپرداز معروف شده است این موزه چکیده تمام طراحیهای خوب نور پردازی میباشد.
از قدیم نور پردازی موزه های هنری با شک و تردید همراه بوده است زیرا اشعه ماورائ بنفش موجود در نور خورشید تاثیر مخرب بر عناصر موجود در آن بخصوص در نقاشیها دارد ، کان برای این کار ملایمترین نور را انتخاب کرد که اولا" تاثیر مخرب نداشته باشد و دوما" در صورت وجود به کمترین مقدار باشد.
این موزه از یک سری طافهای مدور بتونی متصل به یکدیگر تشکیل شده است که یک نور گیر سقفی شفاف در امتداد برامدگی هر طاق قرار دارد. نور از طریق اتصالات نور طبیعی معلق که زیر نورگیر سقفی است بازگرداننده و تسویه میشود . اتصالات شامل قابی است که صفحه ای فلزی به آن متصل شده و دارای سوراخهای ریز است که اجازه نفوذ مقداری نور را داده تا هر گونه کنتراست شدید ممکن بین قسمتهای تحتانی اتصالات و اطراف آن را تحلیل کند .

فضای ورودی موزه کیمبل که در آن نحوه هرس درختان طوریست که برای انتقال دید از محیط بسیار روشن خارج به محیط داخل به صورت چتر هرس شده اند.
نورگیر کلرستوری
نحوه اسقرار عمودی است و نسبت به نورگیرهای سقفی که بصورت افقی هستند نور کمتری را دریافت میکنند که با تعیین موقعیت آنها و یا به وسیله احداث سایه بان در آن میتوان از تابش مستقیم آفتاب به داخل جلوگیری کرد.


نام موزه:موزه شيشه

مکان: مركز بين المللي براي هنرهاي مدرن , تاكوما/واشنگتن

معمار:آرتور اريكسون

اين مركز در تاريخ 6 جولاي 2002 بر روي عموم گشوده شد.

طراحي بر طبق المان ها و نشان هاي ابتدايي مثل آتش آب زمين وآسمان صورت گرفته است.معماري بنا كاملا"در لند اسكيپ شناور گشته است.روي سقف سازه اي از پانل هاي شيشه اي زاويه دار نصب شده است و بازتاب آن در استخر ديده مي شود. نما از شن وبتن رنگي و شيشه مات پوشانده شده است
چهره ي معماري و نشان اين موزه مخروط 91 فوتي كج شده ایست كه از استيل ضد زنگ پوشانيده شده است.كه بر خط آسمان تاكيد مي كند و آن را بارزتر مي نماياند.
اين مخروط درخشان سمبلي فرهنگي كه به سرعت قابل شناسايي است براي تبديل شهري صنعتي به يك مركز فرهنگي شده است.

خط افقي بال مانند سقف با خط افقي لند اسكيپ گره خورده و متناسب است.

بازديدكنندگان مي توانند از محوطه ي پاركينگ در پايين موزه يا از روي سقف تراس مانند وارد موزه شوند كه به بخش تاريخي شهر به وسيله پل چيهولي ( از شيشه ) متصل شده است.

يك پلكان مارپيچ بتني از پايين قسمت بيروني مخروط تا ورودي اصلي موزه قرار گرفته است.يك سري از رديف هاي افقي تراس ها از يك ميدان در امتداد مسير آبي تيفس به منظور ايجاد نمايشگاهي در فضاي باز با چشم اندازي از شهربالا مي رود
هال اصلي موزه با وسغت 6900 فوت در ورودي موزه دسترسي هاي مستقيم به گالري ها و سالن تاتر فروشگاه و سالن اجتماعات را فراهم مي كند.
سالن اجتماعات با 90 فوت بلندي و 100 فوت قطر مخروط برجسته ترين بخش موزه است(با 145 صندلي)

اين سالن شامل استوديويي وسيع و شيشه اي براي چندين گروه هنرمند است.

برای دیدن ادامه مطلب و عکسها اینجا کلیک کنید.
http://masoudheidary.blogfa.com
ویرایش:حیدری


موزه لوور
موزه لوور در شهر پاریس درکشور فرانسه واقع شده،این موزه که از آن به عنوان بزرگترین موزه جهان یاد می کنند از سال 1793 تا کنون به عنوان موزه عمومی فعال است. تمرکز موزه‌ی لوور روی هنر، تاریخ بشر و فرهنگ است و آثار بسیاری در این زمینه‌ها در این موزه جای گرفته‌اند که از آن جمله‌اند. لوح حمورابی، تابلوی عذرای صخره‌ها، تابلوی مونالیزا اثر داوینچی.
پیشینه:

ساختمان این موزه قبل از انقلاب کبیر فرانسه یکی از کاخ‌های سلطنتی بود،که در آن آثار باارزش هنری نگهداری می‌شد(به عنوان موزه سلطنتی) پس از انقلاب کبیر،در سال 1789موزه و آثار موجود به مردم فرانسه اهدا شد و در سال 1793 تبدیل به موزه ملی فرانسه شد

مجموعه‌ها
در مجموعه های مختلف این موزه آثاری از دوران پیش از تاریخ تا کنون نگهداری می‌شود،می‌توان گفت معروف ترین آثار هنری و تاریخی جهان را در این موزه نگهداری می‌کنند.اين محل قبل از تبديل به موزه كاخ مخصوص زندگي پادشاه و … بود در پشت اين كاخ باغ زيبايي به نام تيلري وجود دارد و رو به روي باغ نيز ميدان كنكورد كه يادبود هواپيماي كنكورد است وجود دارد .اين مكان نزديك خيابان معروف شانزه ليزه است

معتبرترین آثار موزه
مونالیزا(لئوناردو داوینچی)
شام آخر(لئوناردو داوینچی)
مریم صخره‌ها(لئوناردو داوینچی)
لوح حمورابی
گاو بالدار آشوری
لوح پیروزی نارام سین
نقش برجسته های آشوری
ظروف گلی آشوری
بخش های قابل توجهی از تخت جمشید
بز بالدار طلایی(هخامنشی)
کاتب نشسته(سقاره-مصر)

مجموعه هنر اسلامی
این بخش برای اولین بار در ده تالار و در سال ۱۹۹۳ ایجاد شد و در سال ۲۰۰۲ ژاک شیراک (رئیس جمهور وقت فرانسه) پس از بازدید از موزه لوور ،تصمیم به ایجاد بخشی مجزا جهت نمایش هنر اسلامی گرفت.

به دنبال این تصمیم وی فرانسیس ریشار(رئیس بخش کتب فارسی در کتابخانه ملی فرانسه)را به مسئولیت ایجاد بخش هنر اسلامی در موزه برگزید.

برای ساخت این بنا در یکی از حیاط‌های متروک موزه،یک مسابقه بین المللی معماری برگزار می‌شود،به گفته ریشار این مجموعه در سال ۲۰۰۹ افتتاح خواهد شد،گفته شده آثار ایرانی در این مجموعه جایگاه مهمی خواهد داشت و بیش از نیمی از آثار را به خود اختصاص می‌دهد.

یکی از اهداف مهم این مجموعه پیدا کردن روشی است که بتواند این موضوع را برای مردم به سادگی روشن کند که هنر اسلامی، هنر دین اسلام نیست.

ویرایش:حیدری


موزه تاریخ هولوکاست ( کشتار در کوره آدم سوزی )

معمار: موشه سفدی

مکان: اورشلیم، اسرائیل

سال اتمام: مارس 2005

مساحت کل مجموعه: 75000 مترمربع
ساختمان موزه در دامنه تپه ای مشرف به روستای اینکریم اورشلیم قرارگرفته است. بنای جدید "موزه تاریخ هولوکاست" نتیجه پروژه طرح توسعه ده ساله و 100 میلیون دلاری بنیاد "یاد واشم" ( Yad Vashem ) (بنیاد قهرمانان و شهدای هولوکاست) است.

"موزه تاریخ هولوکاست" در واقع بدنه اصلی و ستون فقرات پروژه 75.000 مترمربعی "موشه سفدی" است که جایگزین ساختمان موجود شده است و بعنوان مرکز مجموعه مطرح شده است.

سفدی در طراحی این ساختمان به این موضوع واقف بود که موضوع "آدم سوزی" نمونه مشابه ای ندارد و بنابراین ساختمان آن نیز نمی تواند از نمونه های مشابه پیروی کند…ادامه دارد…..

برای دیدن ادامه مطلب و عکسها ی جالب در مورد این موزه اینجا کلیک کنید.


نگاهی به ساختمان موزه حیات و محیط زیست York County، کارولینای جنوبی

همزیستی طبیعت و معماری

Project Review

Coexistence of Nature & Architecture – 4

The Museum of Life and the Environment, York County, South Carolina

عکسها وادامه مطلب رو در اینجا [http://www.masoudheidary.blogfa.com ]ببینید.


ساختمان جدید موزه تیت مدرن

پس از گذشت پنج سال از بازگشایی موزه تیت مدرن در انگلستان، اشتیاق بازدیدکنندگان این موزه، مسوولان و سیاستمداران شهر لندن را در احساس لذت عمیقی فرو برده است. وسوسه ای عجیب برای افزودن این گونه فضاها به شهر لندن، آنها را به خود مشغول کرده است
22 میلیون بازدید کننده در طی پنج سال، رقمی نبود که بتوان به راحتی از آن گذشت و مسوولان موزه بهتر از هر کسی می دانند که مدیون معماران سوییسی پروژه، هرزوگ و دمورن هستند. در حالیکه تیت مدرن هفته آینده پنجمین تولدش را با حضور همان انبوه بازدیدکنندگان مشتاق جشن می گیرد، افکار مسوولان هم در حال شکل گیری است. آنها به سبب تجربه ای شیرین از هرزوگ و دمورن این بار بدون برگزاری مسابقه با چهره ای گشاده پیشنهاد فاز جدیدی از موزه تیت مدرن را به هرزوگ و دمورن داده اند
در سال 1994 مسوولان موزه تیت مدرن، مسابقه ای را با شرکت تنها سیزده تیم ترتیب دادند. رافائل مونئو، تادائو آندو، رنزو پیانو، رم کولهاس، دیوید چیپرفیلد و هرزوگ- دمورن از جمله شرکت کنندگان بودند. برنده شدن در چنین مسابقه ای، برای دو شریک سوئیسی که کمتر از بقیه رقبا در انگلستان شناخته شده بودند، بسیار خارق العاده بود.
شرکتی که مدتی پس از انجام تیت مدرن، برنده یکی از معتبر ترین جوایز معماری روز جهان، جایزه پریتزکر، شد. هر چند که در فاز اول پروژه انگلیسی های متکبر با معماران سوئیسی پروژه چندان خوش برخوردی نکردند؛ اما این بار با اطمینان خاطر کار را به آنها سپرده اند و این بسیار بیشتر از خود پروژه برای هرزوگ و دمورن مسرت بخش بوده است.
نکته قابل تامل پروژه که از سویی بسیار جذاب بود و از سوی دیگر بسیار بحث برانگیز، استفاده از ساختمان ایستگاه برق برای موزه بود. ساختمانی معبد گونه که در سال 1963 به بهره برداری رسید، اما جایی به ثبت نرسیده بود. نیکلاس سروتا، مسوول و مدیر موزه تیت مدرن، می گوید:" در ابتدا چند زمین مورد بررسی قرار گرفت، در بین آنها به سبب پتانسیل بالای زمین در جهت توسعه آتی و امکان استفاده از ساختمان داخل سایت، این زمین برای تیت مدرن در نظر گرفته شد." اما نکته جالب در طرحهای شرکت کنندگان این بود که به جز طرح هرزوگ و دمورن، همه طرح ها با تغییر نمای ساختمان به نشانه ای برای شهر رای داده بودند و نمای فعلی ساختمان را تخریب کرده بودند. اما سروتا و همکارانش که با استناد به نظرسنجی از مردم، به این نتیجه رسیده بودند که حفظ وضع موجود برای ساکنان شهر از ارزش بیشتری برخوردار است، طرح سوئیسی ها برایشان جالبتر بود. بالاخره با تمام نقد های مثبت و منفی که به تیت مدرن وارد می شد، در سال 2000 موزه تیت مدرن افتتاح شد و نتیجه ای شگفت انگیز را برای منتقدان پروژه به همراه داشت.
از هر چه بگذریم تعداد 22 میلیون بازدیدکننده تیت مدرن در طی این چند سال، نشان از موفقیت پروژه است. با هر استانداردی که بسینجیم، این عدد یک رکورد محسوب می شود. اینجا با تیت مدرن معروف روبرو هستیم که در کنارش موزه هنر مدرن ژرژ پمپیدو در پاریس واقع است و در فاصله ای دورتر موزه هنر مدرن نیویورک، برخی از رقبای آن هستند. به جرات می توان گفت هر سال بیش از پنج برابر بازدیدکنندگان موزه گوگنهایم بیلبائو فرانک گری از تیت مدرن بازدید به عمل می آید. به همین علت اثر گذاری بسیار بیشتری از سایر موزه ها بر عموم داشته است
موزه تیت مدرن نحوه نگرش بریتانیایی ها به هنر را تغییر داد و این دگرگونی سبب ارتباط بیشتر آنها با جهان پیرامونشان شد. به نقل از مدیریت موزه، دلیل اصلی طرح توسعه موزه هم به سبب برقراری ارتباط بیشتر انگلیس با سایر کشورها می باشد
در موزه تیت مدرن گالری ها و نمایشگاههای متنوعی به همراه سایر خدمات رفاهی وجود دارد. از جمله رستوران، فروشگاه بزرگ کتب هنری،… در داخل ساختمان هستند. فضاهای سبز و باز عمومی برای تفریح و استراحت نیز در کنار رودخانه تایمز در نظر گرفته شدهاست. زمینی برای اسکیت بازان هم وجود دارد. در کنار ساختمان فعلی زمینی بکر وجود دارد که سرمایه گذاران تیت می خواهند در توسعه آتی آن را به موزه اختصاص دهند. آنچه در طرح شرکت هرزوگ دمورن توجه هر کسی را به خود جلب می کند، این است که طرح بخش جدید هیچ ارتباط بصری با ساختمان موجود پروژه برقرار نمی کند.

Unless otherwise stated, the content of this page is licensed under Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 License