یکی از ویژگی های این موزه که قرار است محلی برای نمایش هنرهای معاصر باشد، جدایی کامل سازه از نمای بیرونی ساختمان و درونی ساختمان است. سازه این ساختمان یک سازه استیلی است. نمای بیرونی دیواری آجری است که به مانند پرده (curtain wall) از این سازه آویزان شده است. و نمای درون ساختمان نیز متناسب با کاربرد هر فضای درونی ساخته شده است. با قرار دادن اصل استقلال این سه جرء از یک دیگر این آزادی را به معمار داده است تا او بدون در نظر گرفتن شرایط سازه جای پنجره را در ساختمان انتخاب کند و حتی شکل پنجره در درون ساختمان و بیرون ساختمان متفاوت باشد. اصل جدایی نما از سازه به مانند اصل جدایی پلان از سازه که کورویزه در نیمه اول قرن بیسمتم بیان کرد شاید بتواند انقلابی را معماری ایجاد کند. در عکس یکی از پنجره های موزه دیده می شود که از درون آن سازه ساختمان نمایان گشته است.
این موزه که یکی از جدید ترین کارهای جون آاکی می باشد، با مساحتی نزدیک به 17000متر مربع در یکی از شمالی ترین نقاط جزیره اصلی ژاپن (زادگاه اشین) بنا شده است. درعکس سمت چپ نمای جنوبی این ساختمان دیده می شود. نمای سفید رنگ ساختمان آجری است .
دو نکته ای مهمی نمای این ساختمان را از دیگر معماری های معاصر ژاپن متمایز می کند:
یکی آجری بودن نما است، در ژاپن به دلیل مقاومت پایین آجر در برابر زلزله کمتر از آجر به عنوان مصالح ساختمانی استفاده می شود. از این رو استفاده از آجر در این ساختمان آنهم با این وسعت جالب توجه است.
و دیگر تعداد کم پنجره ها است که ساختمان را بسته و منسجم به نمایش می گذارد. همانطور که در کار های Kazuyo Sejima و یا Toyo Ito نیز به خوبی دیده می شود معماری امروز ژاپن ( و شاید هم جهان) به سمت سبک کردن سازه و استفاده از مصالح شفاف مانند شیشه در نما گرایش دارد. شاید آاوکی در این ساختمان با بکار گیری آجر، قصد بیان پیامی متفاوت با آنچه که غالب بر معماری امروز است را داشته باشد.
